Groby: Michał Iliński - Agata Krajewska - Michalina Cabert - Emilia Kramkowska - Jan Laszkowski - Mocarscy - Sierbińscy - Władysław - Modrzewski - Antoni Leszczewski - Ewa Dąbrowska - Jakub Podkowicz - Mieczysław Bzura - Jadwiga Lipińska -
Krygier - Borusiewicze, Czyżewscy - Ostrowscy.
Grób Michała Ilińskiego
(1786-1853)
Widoczny na zdjęciu żeliwny krzyż stoi w starej części cmentarza (po renowacji w 2020 r.) obok grobu rodziny Chojnowskich.
Jest jednym z najstarszych zachowanych nagrobków na cmentarzu parafialnym w Wąsoszu. Na owalnej tablicy inskrypcyjnej umieszczono bardzo oszczędny napis:
MICHAŁ ILIŃSKI
URODZONY DNIA 29 WRZEŚNIA 1786 R.
UMARŁ DNIA 5 GRUDNIA 1853 R.
Ilińscy, szlachta polska początkowo pieczętowali się h. Korczak. Pod koniec XVII w. osiedli w Rosji w województwie wołyńskim i pieczętoawali się Ilińscy h. Lis z Ilińska. Jedna linia z tych Ilińskich otrzymała tytuł hrabiowski austriacki 1779 r. przyznany w cesarstwie rosyjskim.
Michał Iliński ur. się jako syn Jana i Elżbiety z Paradzińskich. Ojciec Jana, Stanisław Iliński s. Sebastiana był dziedzicem Dóbr Hrehorowo w ziemi bielskiej, które w 1724 r. sprzedał Jakóbowi Sarnackiemu.
Po powstaniu Księstwa Warszawskiego Michał Iliński wstąpił do 16 Pułku Ułanów - oddziału
jazdy polskiej Armii Ks. Warszawskiego. Uczestniczył w wojnie polsko-austriackiej w 1809 r. będącej częścią wojny Napoleona z V koalicją i w wojnie Napoleona z Rosją w 1812 r. w bitwach pod Mirem, Romanowem, Możajskiem i Cerykowem.
Po bitwie pod Lipskiem w 1813 r. stoczonej między wojskami francuskimi pod przywództwem Napoleona Bonaparte, a wojskami koalicji antyfrancuskiej został awansowany do stopnia podporucznika. W okresie Królestwa Kongresowego wstąpił w 1816 r. do 3 Pułku Ułanów (kawaleria królewska), którego szwadrony w liczbie 4 + 1 stacjonowały w województwie lubelskim. Pułk stoczył wiele bitew i potyczek w okresie od lutego do września 1830 r. w czasie Powstania Listopadowego. Nie wiemy czy Michał Iliński brał w nich udział i do kiedy pozostawał w Pułku. W zwiazek małżeński wstapił ok. 1820 r. poślubiając Antoninę z Sawickich. W ich małżeństwie urodziło się co najmnie trzech synów: Emanuel (? - ?), Metody (1822- ?) i Cyrus (1830-1891). Zmarł w Szczuczynie jako były burmistrz, pozostając na zasłużonej emeryturze.
Emanuel Iliński był burmistrzem w Sokołowie, następnie ur zędnikiem policyjnym na stacji kolei żelaznej Freda w pow. mariampolskim, wylegitymowany w Królestwie w 1863 r.
Metody Iliński pozostawał w związku małżeńskim z Teofilą Skłodowską (1825- ?) ur. w Popowie, c. Józefa i Karoliny z Wądołowskich. W ich małżeństwie ur. się co najmniej 7-ro dzieci, z których pięcioro ur. się w Pasichach par. Wąsosz i zmarło w dzieciństwie. Ilińscy byli właścicielami części majątku w Pasichach. W 1852 r. Metody Iliński został odnotowany w księgach metrykalnych parafii Wąsosz jako Wójt Gminy Skroda Wielka w parafi Grabowo, gdzie urodziło się co najmniej jeszcze dwoje jego dzieci.
Cyrus Iliński osiadł w Łapach Barwikach parafii Płonka Kościelna, gdzie w małżeństwie z Zofią z Piekarskich ur. się ich syn Zygmunt (1862- ?). W 1888 r. zawarł związek małżeński w Płonce Kościelnej z ewangeliczką luteranką Olgą Beme (1870- ?), c. Karola i Fryderyki z Lernartów. W ich małżeństwie ur. się w Łapach Barwikach i w Łapach Stacja parafia Płonka Kościelna co najmniej 7-ro dzieci.
Grób Agaty Krajewskiej
(1802-1883)
Agata Krajewska z Wiśniewskich ur. się ok. 1802 r. w Wiśniewie par. Zambrów, w rodzinie szlacheckiej, jako c. Jana Wiśniewskiego i Franciszki z Wiśniewskich (∞ 1794 r. Rutki-Kossaki). Starszym bratem Agaty był Antoni ur. w 1794 r. w Wiśniewie. W dniu 15.02.1817 r. poślubił w Zambrowie Katarzynę z Milewskich ur. w 1790 r. w Wiśniewie jako c. Adama i Rozalii z Saniewskich. Antoni zmarł 21.09.1818 r. w Wiśniewo Dąb, a Katarzyna w dniu 7.02.1820 r. wstąpiła w nowy związek małżeński, poślubiając w Zambrowie Grzegorza Saniewskiego ur. w 1798 r. w Gardlinie jako syn Antoniego i Franciszki z Ciecierskich.
Agata w dniu 12.02.1820 r. poślubiła w Zambrowie Tomasza Krajewskiego (*1795) ur. w Ćwikły Dąb par. Kołaki Kościelne, s. Jana i Barbary z Wyrzykowskich. Siostra Tomasza, Elżbieta zm. w 1787 r. w Krajewo Dąb, jako dziecko, a brat Tomasza, Ignacy Krajewski ur. w 1797 r. w Krajewo Ćwikły w dniu 30.01.1825 r. zawarł w Puchałach związek małżeński z Marianną z Milewskich ur. w Pruszkach Małych z Jana i Elżbiety z Kossakowskich. Ignacy jako s. Jana i Barbary z Wyrzykowskich w 1858 r. wylegitymował się w Króleswie ze szlachectwa. Bratem Tomasza i Ignacego Krajewskich był zapewne Jan Krajewski pozostający w małżeństwie z Franciszką z Mieczkowskich. Ich troje dzieci ur. się w Krajewo Ćwikły Rupie: Kacper (1812-
?), Feliks (1814- ?), Józef (1817- ?).
Najmłodszy z synów Józef w 1849 r. poślubił w Kołakach Kościelnych Mariannę z Klimaszewskich ur. w 1818 r. w Wiśniewie. Ich co najmniej 5-ro dzieci ur. się w Krajewo Ćwikły. Trzy z córek zawarły związki małżeńskie w Wąsoszu:
- Marianna (1854- ?) w dniu 21.02.1876 r. poślubiła Sabina Konopko (1838- ?) ur. w Okurowie, s. Piotra i Rozalii z Rutkowskich. Ich syn Piotr ur. się 2.04.1878 r. w Pasichach, a matką chrzestną była Agata Kajewska, matka proboszcza wąsoskiego.
- Paulina (1867- ?) w dniu 26.01.1886 r. poślubiła Stanisława Szulca (1867- ?), ur. w Wąsoszu, s. Ignacego i Ewy z Łepkowskich. W ich małżeństwie ur. się w Wąsoszu na Szwelczynie co najmniej 9-ro dzieci.
- Michalina (1864- ?) w dniu 31.01.1910 r. poślubiła Szymona Żebrowskiego (1859- ?) ur. w Tafiłach par. Romany, s. Karola i Marianny z Ramotowskich.
W małżeństwie Tomasza i Agaty Krajewskich ur. się w Ćwikłach Rupie par. Kołaki Kościelne co najmniej dwóch synów: Józef (? - ?) i Paweł (1824- ?). Józef w 1856 r. wylegitymował się w Królestwie ze szlachectwa jako s. Tomasza i Agaty z Wiśniewskich. Paweł został księdzem i w latach 1862-1893 był proboszczem parafii Wąsosz. Agata Krajewska zmarła jako wdowa w 1883 r. w Wąsoszu, gdzie mieszkała od co najmniej 1863 r. (20 lat) przy synu ks. Pawle Krajewskim. W parafii Wąsosz dla co najmniej 16-ga dzieci była matką chrzestną. Na grobie Agaty Krajewskiej z Wiśniewskich (1802-1883) stoi żeliwny krzyż osadzony na żeliwnym okrągłym cokole, odlany przy pomocy formy odlewniczej. Na tablicy inskrypcyjnej, pierwotnie osadzonej na cokole (obecnie odpadniętej i częściowo uszkodzonej) znajdują się informacji o zmarłej osobie:
Ś.P. AGATA KRAJEWSKA + 22 PAŻDZIERNIKA 1883 r.
Grób Michaliny Cabertt
(1830-1876)
Michalina Marianna Cabertt z Jóźwików ur. się 22.09.1830 r. w Szczuczynie jako c. Karola i Magdaleny z Rykaczewskich. Rodzice Michaliny, Karol s. Andrzeja i Rozalii z Cudnowiczów i Magdalena c. Franciszka i Marianny z Fijałkowskich związek małżeński zawarli w 1827 r. w Białaszewie. Franciszek Rykaczewski (1777-1834) zmarł w Osowcu odnotowany w akcie zgonu jako oficjalista komory celnej w Osowcu.
Michalina Jóżwik w dniu 06.09.1849 r. poślubiła w Wąsoszu Napoleona Cabertta (1827-1891) ur. w Władysławowie, syna Wincentego i Anny z Bogdanowiczów. W ich małżeństwie ur. się co najmniej 9 – ro dzieci:
Helena (1853-1855), Eleonora Michalina (1854- ?), Antoni Franciszek (1856-1856), Marianna Ludwika (1857-1857), Maria Aniela (1858-1859), Leontyna Wincenta (1860-1861), Stefan (1865-1865), Zofia (1866-1868), Józefa Gabriela (1868-1868),
z których 8 – ro nie dożyło dwóch lat. Jedynie Eleonora w wieku 18 lat w 1872 r. poślubiła w Wąsoszu Kazimierza Ciszewskiego (1835-1918), ur. w Szczuczynie, s. Józefa i Agnieszki z Popowskich. W ich małżeństwie ur. sie w Warszawie co najmniej czworo dzieci:
- Albin (1873-1873),
- Honorata Kazimiera (1876- ?) - w 1905 r. poślubiła w Warszawie technika architekta Stanisława Ignacego Szyndlera
(1881- ?), s. Władysława i Marii z Nowickich. Przed 1909 r. zmarła, a Stanisław zawarł w Warszawie drugi związek
małżeński z Heleną Julią Wejssel, c. Antoniego i Natalii z Schrajerów.
- Lucjan (1878-1880),
- Cecylia Elżbieta (1885- ?) - w 1912 r. poślubiła w Warszawie Stanisława von Kętrzyńskiego, s. Juliana i Leontyny z Reuttów.
Napoleon Cabertt do 1865 r. był sekretarzem Urzędu Miasta Szczuczyna i burmistrzem miasta Szczuczyna, a od 1866 r. kasjerem miasta Wąsosza. Michalina Cabertt z Jóżwików zm. 22.06.1876 r. w Wąsoszu, a Napoleon zm. 30.12.1891 r. w Szczuczynie jako emeryt (w akcie zgonu wpisano: syn Kaliksta i Anny z Matysiewiczów, co jest błędem). Ojciec Napoleona, Wincenty Cabertt (s. Piotra i Katarzyny z Wąsbów) były kasjer miasta Władysławowa zm. w Szczuczynie w 1854 r. jako emeryt, wdowiec po Wiktorii Wabiłowicz (druga żona).
Grób Emilii Kramkowskiej
(1838-1877)
Emilia Kramkowska z d. Majewska (*1838) ur. się w Łosewie par. Mały Płock, jako c. Jana i Justyny z Chojnowskich. W związku z Aleksandrem Kramkowskim (*1836) ur. się co najmniej 4-ro dzieci: Bronisława (1860-1905), Zofia Teodozja (? - +), Helena (1877-1878), Jadwiga (? -1884)
Bronisława Otylia ur. się w Łosewie. W małżeństwie z Bolesławem Woronowiczem s. Andrzeja i Katarzyny z Juchnielewiczów, doczekali się co najmniej 6-ro dzieci urodzonych w Krasnosielcu (obec woj. mazowieckie).
Zofia Teodozja poślubiła w 1885 r. w Wiźnie wdowca Aleksandra Gałkowskiego, s. Aleksandra i Kamili z Tyszłobykowskich.
Helena urodziła się i zmarła w Żebrach w parafii Wąsosz. Miesiąc po jej urodzinach w wyniku powikłań poporodowych zmarła Emilia (matka).
Aleksander Kramkowski w Żebrach zarządzał majątkiem rządowym. Po śmierci żony przeniósł się do Bożejewa w par. Wizna, gdzie w 1884 r. zmarła druga z córek Jadwiga.
Emilia miała jeszcze brata Juliana, który pozostał na ojcowiźnie w Łosewie. W 1883 r. poślubił w Grabowie Walerię Borawską (*1861) ur. w Bażykowie par. Romany, c. Leopolda i Ewy z Rogalskich. W ich małżeństwie urodziło się w Łosewie co najmniej trzech synów: Jan Andrzej (*1901), Henryk Konrad (*1903) i Zygmunt Józefat (* - ?), który w 1938 r. poślubił w Warszawie Pradze w par. MB Loretańskiej Stanisławę Majewską c. Władysława i Anny Baran.
Grób Jana Laszczkowskiego
(1832-1906)
Laszczkowski Jan (1832-1906) ur. się w Ławsku jako syn Adama i Józefy z Czarneckich, a wnuk Pawła i Łucji z Łepkowskich. W 1854 r. zawarł w Wąsoszu związek małżeński z Ewą z Komosów (1834-1860) ur. w Ławsku, c. Stanisława i Katarzyny z Orłowskich. Pół roku po urodzeniu syna Pawła (*1860) Ewa zmarła, a Jan 4 miesiące po owdowieniu powtórnie stanął na ślubnym kobiercu w Wąsoszu z Marianną z Modzelewskich (1842-1892) ur. w Ławsku, c. Łukasza i Łucji z Samełków. W ich małżeństwie urodziło się 15 – ro dzieci, z których co najmniej 8 – ro założyło rodziny:
- Franciszek (*1861) w 1893 r. poślubił w Wąsoszu Mariannę Zalewską,
- Julianna (*1866) w 1886 r. w Wąsoszu poślubiła Antoniego Łempickiego i w 1894 r. w Wąsoszu Władysława Jasińskiego,
- Ewa (*1868) w 1888 r. poślubiła w Wąsoszu Józefa Łosia,
- Apolonia (*1872) w 1892 r. poślubiła w Wąsoszu Jana Płochockiego,
- Antonina (*1874) w 1913 r. poślubiła w Wąsoszu Antoniego Szemborowskiego,
- Stanisław (1877) w 1904 r. poślubił w Kolnie Juliannę Śliwka,
- Franciszka (*1880) w 1904 r. poślubiła w Wąsoszu Ludwika Piotrowskiego,
- Bronisława (*1883) w 1907 r. poślubiła w Wąsoszu Marcella Kieliana.
Jan Laszczkowski (*1832) jest dziadkiem Władysława Łosia (1895 - 1933), ur. w Ławsku w rodzinie Józefa Łosia i Ewy z Laszczkowskich c. Jana. Władysław Łoś był członkiem POW, podoficerem 33.pp. w szeregach którego w 1920 r. walczył z bolszewikami m.in. w obronie Warszawy. W okresie II RP był nauczycielem szkół powszechnych w pow. szczuczyńskim.
W 1924 r. poślubił nauczycielkę Wandę z Jankowskich. Zostali rodzicami dwóch córek: Haliny i Danuty. Odznaczony: Krzyżem Niepodległości (1937), Srebrnym Krzyżem Zasługi, Medalem Niepodległości (1931), Medalem pamiątkowym za wojnę 1918-1920, Krzyżem pamiątkowym POW i wieloma innymi. Zmarł 8.12.1933 r. w szpitalu Św. Ducha w Łomży. Spoczywa w grobowcu rodzinnym Jankowskich na cmentarzu Salwatorskim w Krakowie.
Grób
Rodziny Mocarskich
Tomasz Mocarski (1847-1915) urodził się w Burzynie jako s. Jana i Rozalii z Chrzanowskich, a wnuk Konstantego i Katarzyny z Makowskich. W 1873 r. poślubił w Radziłowie Katarzynę z Mścichowskich (1854-1915) ur. w Mścichach, c. Stanisława i Ewy z Kozikowskich. W związku małżeńskim Tomasza i Katarzyny ur. się w Mocarzach 12-ro dzieci, z których większość zmarła w niemowlęctwie. Na ojcowiźnie w Mocarzach pozostał Józef, który w 1902 r. w Jedwabnym poślubił Józefę z Brodowskich (*1880) ur. w Czaplach, c. Józefa i Marianny z Sokołowskich.
Pozostałe dzieci:
- Teofila (*1890) w 1912 r. poślubiła w Wąsoszu Franciszka Męczkowskiego (*1889) ur. w Kotowo Plac, s. Stanisława i Anny z Krajewskich. Rodzona siostra Franciszka, Julianna Anna (1893-1945) Męczkowska w 1912 r. poślubiła w Wąsoszu Jana Sierbińskiego (1883-1950) ur. w Mścichach, s. Ludwika i Józefy z Mocarskich. Obie rodziny zamieszkały w Obrytkach par. Wąsosz.
- Franciszek (*1895) w 1923 r. poślubił w Wąsoszu Eugenię Ramotowską (*1896) ur. w Danowie c. Juliana i Stefanii z Załusków.
- Aleksandra (*1897) w 1918 r. poślubiła w Wąsoszu Wacława Skrodzkiego (*1892) ur. w Skrodzie Wielkiej, s. Sylwestra i Katarzyny z Filipkowskich. Zamieszkali w Pasichach par. Wąsosz.
Grób
Rodziny Sierbińskich
Jan Sierbiński (1882-1950), ur. w Mścichach, syn Ludwika (1843-1924) i Józefy z Mocarskich (1844-1887) w dniu 30.01.1912 r. zawarł w Wąsoszu związek małżeński z Julianną Męczkowską (1892-1945) ur. w Kotowo Plac, c. Stanisława i Anny z Krajewskich. Osiedli w Obrytkach par. Wąsosz, gdzie urodziło się co najmniej 5-ro ich dzieci, z których
Eugeniusz (1920-1991) w 1950 r. przyjął święcenia kapłańskie (patrz zakładka parafia > księża).
Dodajmy, że rodzony brat Julianny z Męczkowskich Sierbińskiej, Franciszek Męczkowski (1889- ?), ur. w Kotowo Plac, poślubił w 1912 r. w Wąsoszu Teofilę z Mocarskich (1890- ?), ur. w Mocarzach, c. Tomasza i Katarzyny z Mścichowskich, a co najmniej 5-ro ich dzieci ur. się w Obrytkach.
Wspomniany ojciec Jana, Ludwik Sierbiński po śmierci żony Józefy, zawarł w Radziłowie w 1887 r. związek małżeński z Kazimierą Rogowską (1864-1930) ur. w Brodowie, c. Wincentego i Serafiny z Obryckich. Co najmniej 7-ro ich dzieci ur. się w Mścichach, z których Adolf (1893- ?) dwa razy stawał na ślubnym kobiercu. W 1922 r. poślubił w Romanach Józefę z Kiełczewskich (1903-1932), ur. w Gnatowie, c. Józefa i Aleksandry z Dobrzyckich. Po jej śmierci poślubił w Wąsoszu w 1932 r. Mariannę Wojsław (1908-1998) ur. w Wojsławach, c. Franciszka i Bronisławy ze Świderskich. Dzieci Adolfa z obu związków ur. się w Obrytkach, z których Eugeniusz (1934- ?) został księdzem (patrz zakładka parafia > księża).
Pierwsza żona Ludwika, Józefa (+1887) zm. w Mścichach, ale Ludwik (+1924) i jego druga żona Kazimiera (+1930) zm. w Obrytkach.
Ludwik ur. się w Mścichach, jako syn Karola i Katarzyny z Borawskich i miał co najmniej 5-ro rodzeństwa. Przodkiem Karola mógł być Walerian Sierbiński (+1794), który w 1747 r. poślubił w Radziłowie Katarzynę z d. Łuba zamieszkałą w Mścichach, lub Wawrzyniec Sierbiński (+1792). Walerian i Wawrzyniec zm. w Mścichach, gdzie również rodziły się ich dzieci.
.
Grób Władysława Modrzewskiego
(1845-1894)
Modrzewski Władysław ur. się ok. 1845 r. w Starej Wsi par. Kock, gub. Siedlecka, jako s. Polikarpa (*1804) i Weroniki z Krasuskich (*1822). Ojciec Władysława zatrudniał się jako rządca folwarków m.in. Lutkówki i Chude Lipie, by ostatecznie zostać wójtem gminy Brwinów (obec. woj. mazowieckie). Władysław był komisarzem policji powiatu szczuczyńskiego. Zmarł w 1894 r. w Obrytkach par. Wąsosz. Pozostawił żonę Józefę z Sapińskich. Rodzeństwo Władysława:
- Stefania Maria (*1846) poślubiła w 1862 r. w Brwinowie Juliana Teofila Nowickiego,
- Stanisław (*1850) poślubił w 1875 r. w Łowiczu Konstancję Jabłońską,
- Antonina Bronisława (*1856) ur. w Lutkówce poślubiła w 1875 r. w Zdunach Aleksandra
Hojera,
- Eufemia Teofila (*1859) ur. w Chude Lipie poślubiła w w 1877 r. w Zdunach Józefa
Łapińskiego.
Grób Antoniego Leszczewskiego
(1858-1923)
Leszczewski Antoni (1858-1923) ur. się w Wąsoszu, jako syn Stanisława i Antoniny z Sulimowiczów, a wnuk Tomasza i Heleny ze Zdankowskich.
W małżeństwie Stanisława i Antoniny urodziło się 12 – ro dzieci. Antoni w 1880 r. poślubił w Wąsoszu Annę Rutkiewicz (*1862) ur. w Wąsoszu, c. Franciszka i Rozalii z Liszewskich.
Siostra Antoniego, Katarzyna (1864-1941) w 1887 r. poślubiła w Wąsoszu Jakuba Czyżewskiego (*1857) ur. w Wąsoszu, s. Baltazara i Pauliny z Solińskich.
Brat Antoniego Andrzej (*1861) w 1908 r. poślubił w Wąsoszu Józefę z Gardockich (1885-1957) ur. w Konieckach c. Pawła i Karoliny z Barwikowskich. W ich małżeństwie ur. się Antonina (1912-1979) od 1930 r. żona Jana Ostrowskiego (1907-1984), s. Władysława i Rozalii z Gryżwaldów.
Grób Ewy Dąbrowskiej
(1852-1916)
Ewa Dąbrowska (1852-1916) ur. się w Sulewie Prusach jako c. Antoniego Danowskiego (1827-1903) i Marianny z Danowskich (1827-1899).
W 1881 r. poślubiła w Wąsoszu Franciszka Dąbrowskiego (*1859) ur. w Szkocji, s. Mateusza i Anny z Andruków.
Z dzieci:
- Antoni (*1889) ur. w Baranach w 1910 r. poślubił w Wąsoszu Eleonorę Statkiewicz (*1890) ur. w Szczuczynie c. Franciszka i Marianny Kurzyna.
- Rozalia (1883-1962) ur. w Szczuczynie w 1903 r. poślubiła w Szczuczynie Jana Czyżewskiego (1880-1944) ur. w Wąsoszu, s. Franciszka i Marianny z Płoszkiewiczów. W ich małżeństwie ur. się Władysława (1911-1963) od 1933 r. żona Jana Solińskiego (1906-1990) ur. w Wąsoszu, s. Michała i Apolonii z Nerkowskich, zasłużonego obywatela dla społeczności wąsoskiej.
Grób Jakuba Podkowicza
(1835-1908)
Jakub Podkowicz (1835-1908) ur. się w Kolnie w rodzinie szlacheckiej jako s. Macieja i Ewy z Cichockich. Maciej s. Franciszka i Klary z Ruchałów i Ewa c. Bonifacego i Marianny z Kierznowskich związek małżeński zawarli w 1816 r. w Kolnie. Przed 1841 r. Maciej zmarł, a Ewa w 1841 r. poślubiła w Kolnie Jana Charubina s. Romana i Marianny.
Jakub Podkowicz w 1856 r. poślubił w Kolnie Katarzynę z Kowalewskich (*1837) ur. w Kolnie c. Jakuba i Katarzyny z Pomichowskich. W 1862 r. ur. się w Kolnie syn Józef, którego los jest nieznany. Około 1880 r. Jakub i Katarzyna Podkowicze zamieszkali w Świdrach par. Wąsosz, gdzie w 1881 r. zmarła ich 3 – letnia córka Barbara urodzona w Kolnie, a 16-naście lat później matka dziecka Katarzyna (1837-1897). Oboje z mężem spoczywają na cmentarzu parafialnym w Wąsoszu. Syn Jakuba i Katarzyny, Szczepan Podkowicz (*1874) w 1899 r. poślubił w Grabowie Wiktorię Danowską (*1880) ur. w Surałach, c. Agnieszki Danowskiej, od 1880 r. małżonkę Pawła Karwowskiego. Dzieci Szczepana i Wiktorii Podkowiczów:
- Hieronima (*1899) ur. w Surałach,
- Wacław (*1901) ur. w Surałach w 1928 r. poślubił w Grabowie Natalię Frączkowską,
- Janina (*1904) ur. w Świdrach,
- Jadwiga (*1906) ur. w Świdrach w 1928 r. poślubiła w Grabowie Wacława Wiszowatego,
- Jakub (*1908) ur. w Świdrach,
- Tadeusz (*1913) ur. w Surałach w 1941 r. poślubił w Wąsoszu Janinę Łaguna.
Grób Mieczysława Bzury
(1892-1918)
Mieczysław Bzura ur. się w 1892 r. w Kokoszkach par. Wizna jako syn Andrzeja Bzury i Adeli z Borawskich, a wnuk Stanisława Bzury i Marianny z Janczewskich. Z żoną Kazimierą z Konopków (1894-1932) ur. w Skrodzie Wielkiej z Hieronina i Marianny z Wierzbickich mieszkał w Obrytkach par. Wąsosz, gdzie w 1917 r. urodziła się ich córka Janina. Mieczysław zmarł w Obrytkach rok po urodzeniu córki, a owdowiała Kazimiera w 1919 r. wyszła powtórnie za mąż za Stanisława Wszeborowskiego (*1892), ur. w Filipkach Dużych, s. Józefa i Apolonii z Kumelskich. W Obrytkach urodziło się co najmniej 4 - ro ich dzieci: Czesława (1920- ?), Józef (1924-1983), Paulina (1927-1927), Marianna (1927-1927).
Rodzice Mieczysława Bzury zm. w Obrytkach, ojciec Andrzej w 1931 r., matka Adela w 1937 r.
Kazimiera z Konopków 1) Bzurowa 2) Wszeborowska zmarła w Obrytkach w 1932 r. W 1933 r. jej córka Janina Bzura poślubiła w Wąsoszu Jana Skrodzkiego (*1906) ur. w Skrodzie Wielkiej, s. Bolesława i Kazimiery z Wiszowatych. W Obrytkach ur. się im córka Irena (*1935) i syn Jan (*1938).
Grób Jadwigi Lipińskiej
(1921-1927)
Artystycznie wykonany z granitu pomnik na grobie Jadwigi Lipińskiej (1921-1927) znajduje się obok kaplicy grobowej rodziny Bzurów przed sektorem grobów księży. Kształtem przypomina stojący pień ściętego drzewa z krótko ściętymi konarami na kształt wystających sęków. Całość uwieńczona jest symbolem cierpienia – krzyżem. Tekst na prostokątnej, zwiniętej w rulon tablicy inskrypcyjnej zawiera podstawowe informacji o zmarłej. Dziecko zmarło na dyfteryt pozostawiając rodziców Zygmunta i Franciszkę Mariannę, oraz starszego brata Mieczysława.
Zygmunt Lipiński ur. się w 1886 r. w Dobrzyjałowie w rodzinie rolniczej, jako syn Izydora i Teofily z Danowskich. Franciszka Marianna z d. Chmielewska ur. się w 1884 r. w Smogorzewie na Mazowszu, jako córka Józefa i Bronisławy z Chojnackich. Ojciec Franciszki był organistą w Smogorzewie, Pokrzywnicy, Porębie i Barcicach na Mazowszu, by ostatecznie
przenieść się do Turośli k. Kolna. W dniu 26.01.1910 r. Franciszka poślubiła w Turośli Zygmunta Lipińskiego. W latach 1920-1946 mieszkali w Wąsoszu, gdzie Zygmunt pracował jako organista w parafii wąsoskiej, z zamiłowania był pszczelarzem. Syn Zygmunta i Franciszki Lipińskich, Mieczysław Piotr kształcił się w Warszawie, być może zgodnie z zainteresowaniami ojca.
Mieczysław Piotr Lipiński w 1937 r. poślubił w kościele p.w. MB Loretańskiej w Warszawie Pradze Zofię Chmielewską c. Jana Tomasza i Heleny z Rakowskich zamieszkałych w Warszawie.
Po wojnie znana była osoba dr-a Mieczysława Lipińskiego autora książki "Pożytki pszczele", która stanowiła podstawowe źródło wiedzy dla pszczelarzy (wyd. 1958, 1976, 1982, 2010). Autor omówił zagadnienia botaniki pszczelarskiej, pożytków pszczelich, miododajności roślin i ich zapylania.
Nie ustalono czy dr Mieczysław Lipiński to syn Zygmunta i Franciszki.
Grób
Rodziny Krygierów
Stanisław Krygier (1906-1943) ur. się w Warszawie jako syn Franciszka Eliasza i Marii Stefanii z d. Bogusz. Brat Stanisława, Jerzy Krygier ur. w 1894 r. w Warszawie był dzinnikarzem warszawskim. W dniu 30.01.1930 r. poślubił w Warszawie Janinę z Kłosińskich, c. Jana i Heleny z Kadzidłowskich. Świadkiem na ślubie był dziennikarz literat hrabia Andrzej Piotr Krasicki (1903-1962). Drugi z braci Stanisława, Jan Krygier (1903-1945) zm. w Warszawie w stanie bezżennym. Przed śmiercią mieszkał z matką.
Władysława Krygier z Kuklewiczów (1916-1943) małżonka Stanisława ur. się w Gibach jako córka Józefa i Teofily. Była bratanicą ks. Antoniego Kuklewicza, w latach 1937-1950 proboszcza parafii Wąsosz. W małżeństwie Stanisława i Władysławy Krygierów urodziło się dwóch synów, z których Jerzy (1936-1943) urodził się w Różanymstoku, a Andrzej Marian (1940-1943) w Wąsoszu.
Przed wybuchem II – ej wojny światowej Stanisław Krygier pracował jako nauczyciel w szkole średniej. Okres wojny zamierzał przetrwać z rodziną na plebanii w Wąsoszu u stryja żony ks. Antoniego Kuklewicza. W 1943 r. Niemcy całą rodzinę Krygierów aresztowali i osadzili w obozie w Boguszach k. Grajewa. W dniu 15.07.1943 r. zostali rozstrzelani i pogrzebani w pobliskim lesie „Kosówka”. Po wojnie ich ciała ekshumowano i pochowano na cmentarzu parafialnym w Wąsoszu.
Grób Rodziny Borusiewiczów
i Czyżewskich
Spoczywający w tym grobie Wojciech Czyżewski (1840-1906) i Teodozja z Łempickich (1846-1912) są rodzicami ks. kan. dr Stanisława Czyżewskiego (1891-1972). Święcenia kapłańskie otrzymał w 1915 r. w Akademii Duchownej w Petersburgu. W latach 1919 – 1922 studiował prawo na KUL, w 1922 r. odbył dalsze studia w Rzymie zakończone obroną doktoratu z prawa kanonicznego. W 1931 r., arcybiskup wileński Romuald Jałbrzykowski mianował ks. dr-a Stanisława Czyżewskiego swoim kapelanem i notariuszem w Sądzie Biskupim. Po zakończeniu II-ej wojny światowej ks. Stanisław pracował jako notariusz, a od 1947 r. jako kanclerz Kurii w Białymstoku. W 1949 r. otrzymał godność kanonika. Zmarł w 1972 r., pochowany na cmentarzu farnym w Białymstoku (więcej w rozdz. księża).
Grób
Rodziny Ostrowskich
Spoczywająca w tym grobie Józefa Ostrowska z Pianków (1865-1958), jest matką Jana Ostrowskiego (1891 – 1962) ur. w
Wąsoszu, zasłużonego weterana wojennego USA. Ojcem Jana był Aleksander Ostrowski (1864-1904). Wiosną 1910 r. Jan wyemigrował do USA. Zamieszkał w Derrynane, pow. LeSueur w stanie Minnesota. W okresie I-ej wojny światowej służył w 42 Dywizji Piechoty (42 ID – 42 Infantry Division) utworzonej w sierpniu 1917 r., kilka miesięcy po przystąpieniu USA do wojny. W listopadzie 1917 r., 42 Infantry Division został wysłany do Francji. Wziął udział w czterech głównych operacjach na froncie zachodnim przeciwko Niemcom:
- Champagne–Marne (15 – 18 VII 1918):
- Aisne–Marne (18 VII – 6 VIII 1918);
- Saint Mihiel (12 – 16 IX 1918);
- Meuse–Argonne (26 IX – 11 XI).
Po 264 dniach walki 42 Infantry Division zakończył swoją misję w Europie. W czasie II wojny światowej w dniu 13.01.1942 r.
Jan został zwerbowany do Air Corps (Korpus Przeciwlotniczy) w Fort Snelling Minnesota, gdzie szkolono żołnierzy i pracowników wojska m.in. w zakresie nauki języka japońskiego. Zmarł 21.04.1962 po 8 miesiącach pobytu w Hospicjum (Dom Pielęgnacji) w Hopkins. Pochowany został jako weteran wojenny na cmentarzu National Cemetery w Fort Snelling Minnesota. Cmentarz National Cemetery w Fort Snelling Minnesota kryje prochy wielu znanych osób i żołnierzy Sił Zbrojnych Stanów Zjednoczonych ze st. Minnesota (180.000 osób).
Aleksander Ostrowski (1920-2012) spoczywający w tym grobie, wnuk wspomnianej Józefy i Aleksandra Ostrowskich, s. Adama (1888-1920) i Małgorzaty z Borusiewiczów (1888-1954), mąż Janiny z Jaśkowskich (1909-1987), c. Jana (1866-1935) i Michaliny z Duzikowskich (1870-1946), ojciec Adama i Marianny, w czasie II wojny światowej i w pierwszych latach po wojnie był zaangażowany w ruch niepodległościowy (NSZ). Po utworzeniu samorządu terytorialnego po wojnie sprawował w Wąsoszu funkcję podwójciego, a od 16.11.1945 r. przez kilka miesięcy wójta, pozostając nadal w strukturach podziemnych NSZ. W wolnym kraju decyzją Prezydenta RP został awansowany do stopnia porucznika Wojska Polskiego i odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi. W 2001 r. premier Rzeczypospolitej Polskiej nadal mu zaszczytny tytuł Weterana Walk o Wolność i Niepodległość Ojczyzny. Aktywnie udzielał się w Zrzeszeniu Kombatantów. Zmarł 9.05.2012 r.
