Kozłowski | Wąsosz nad Wissą

Historia

rodu Kozłowskich

Jako gniazdo rodowe Kozłowskich h. Jastrzębiec Adam Boniecki podaje w Herbarzu Polskim:

„Kozłowo w woj. płockim, w pow. bielskim. Dom licznie rozrodzony i we wszystkich prowincjach byłej Rzeczypospolitej zamieszkały”.

W 1861 r. w posiadanie rodu Kozłowskich h. Jastrzębiec wszedł majątek Bęćkowo (par. Wąsosz), kiedy to Wanda z Klimontowiczów (wnuczka Jakuba Klimontowicza) wniosła go w posagu mężowi Feliksowi Abdonowi Sabinowi Kozłowskiemu, ur. w Czarnocinie k/Łomży, synowi Jana Pawła, wnukowi Michała, prawnukowi Antoniego.

Antoni Kozłowski (1730- ?) w 1754 r. zawarł w Babicach (obecnie woj. mazowieckie) związek małżeński z Ludwiką z Wiśniewskich. W ich małżeństwie ur. się conajmniej dwóch synów:

Walenty i Michał

Walenty (1770-?) -

w małżeństwie z Anną z Ostaszewskich doczekali się co najmniej trzech synów i jednej córki:

- Ignacy (*1796) ur. w Warszawie

- Andrzej (*1800) urzędnik

- Antoni (*1800), właściciel części wsi Parznice (obecnie pow. radomski) w woj. mazowieckim. W 1833 r. poślubił w Klwowie Józefę z Karczewskich, c. Jana i Marianny z Domaszewskich. Dzieci:

- Marcelin (w 1840 r. z ojcem Antonim wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie),

- Jan (1835-1922),

- Apolonia (1838- ?),

- Aniela (1839- ?)

- Julianna (1797-1840). Zmarła w Warszawie, spoczywa na cm. powązkowskim. W 1811 r. poślubiła w Pszczonowie Michała Koprowskiego s. Józefa i Julianny z Migulskich (rozwód 1824 r. w W-wie). Dzieci:

- Benigna (1813- ?),

- Sabina (1817- ?),

- Teodozja (1819-?).

Po raz drugi Julianna stanęła na ślubnym kobiercu w 1824 r. poślubiając Mikołaja Roszkiewicza s. Walentego i Magdaleny z Łachowskich. Dzieci:

- Antonina (1825- ?),

- Anna (1830-1836).

Michał (1769-1831) -

drugi syn Antoniego i Ludwiki, porucznik Gwardii Pieszej Koronnej zawarł w 1795 r. intercyzę przedślubną z Julianna z Wiszowatych (*1765), ur. w Czarnocinie/Łomży, c. Jakuba i Katarzyny z Grądzkich, wdową po Ignacym Leśniowskim, kapitanie regimentu tejże Gwardii. W Czarnocinie urodziło się co najmniej 11-ro ich dzieci:

1. Maciej Kozłowski

- mąż Anny z Dobrzańskich. Wraz z czterema synami: Piotrem, Wincentym – podoficerem w wojsku rosyjskim, Władysławem i Konstantym, w 1858 r. zostali wylegitymowani w Królestwie.

2. Jan Paweł Kozłowski (1796-1880)

po ukończeniu studiów na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego, w 1822 r. podjął pracę jako inkwirent (sędzia śledczy) w Sądzie Policji Poprawczej w Łomży. W 1835 r. zawarł związek małżeński w Niedźwiadnej z Felicjanną Obrycką ur. w 1811 r. we wsi Pruska par. Bargłów (ojciec był tu dzierżawcą dóbr narodowych), córkę Stanisława Obryckiego i Małgorzaty z Rakowskich. W latach 1836-1845 pełnił funkcję Sędziego Trybunału Cywilnego Pierwszej Instancji Guberni Augustowskiej. Około 1845 r. Jan i Felicjanna Kozłowscy przeprowadzają się do Warszawy. Jan otrzymuje posadę Radcy Kolegialnego, Sędziego Sądu Apelacyjnego Królstwa Polskiego, gdzie pracuje do 1863 r. Za nieskazitelną służbę był odznaczony Orderem Św. Anny. W małżeństwie Jana Kozłowskiego i Felicjanny z Obryckich urodziło się siedmioro dzieci (w nekrologu Felicjanny z Obryckich Kozłowskiej zamieszczonym w Kurierze Warszawskim wspomina się o siedmiu osieroconych nieletnich dzieciach). W dniu 14.09.1848 r. umiera w Warszawie żona Jana, Felicjanna z Obryckich Kozłowska, dwa dni później córka Florentyna i następnego dnia syn Walerian. Pochowani zostają w jednym grobie w Warszawie na cmentarzu powązkowskim.

Po kilku latach wdowieństwa Jan Kozłowski zawiera związek małżeński z Faustyną Zielińską (*1817). W Warszawie rodzą się ich synowie: Maurycy i Seweryn. Potomstwo Jana Kozłowskiego z obu małżeństw:

Jan Paweł Kozłowski zmarł w 1880 r. w swoim majątku w Bzurach, który nabył od Władysława Bzury spadkobiercy tego majątku po zmarłym w 1873 r. ojcu Adamie Bzurze.

2.1 Aleksandra Fortunata Józefa Kozłowska (1834-1886)

w 1857 r. poślubiła w Warszawie urzędnika Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych Adama Szczepana Jana Mieczyńskiego (1828-1892) ur. w Ciborach pow. pułtuski, syna Antoniego i Julianny z Żebrowskich. W Warszawie urodziło się co najmniej pięcioro ich dzieci:

Antoni Bogdan (*1858), Wanda (*1860), Józef Marian (*1860),

Zofia Julia Franciszka (*1861), Helena Natalia (*1874).

Adam Mieczyński był redaktorem wielu pism i autorem poradników rolniczych, współautorem 28 tomowej Encyklopedii Powszechnej Orgelbranda z lat

1859-1868, profesorem Instytutu Szlacheckiego, członkiem i korespondentem wielu towarzystw naukowych. Adam i Aleksandra Mieczyńscy spoczywają na cmentarzu parafialnym w Święcieninie w woj. mazowieckim.

2.2 Ks. kan. Teofil Romuald Kozłowski (1839-1911),

Dziekan Radzymiński, przed 1880 r. pracował w Warszawie. W 1871 r. odnotowany w księgach metrykalnych par. Św. Jana w Warszawie jako nauczyciel Prawa Boskiego. W latach 1873 – 1877 pracował jako wikariusz w parafii MB Loretańskiej w Warszawie na Pradze. Około 1880 r. objął probostwo w parafii Przemienienia Pańskiego w Radzyminie koło Warszawy po ks. Stanisławie Kostce Chromińskim, pierwszym Dziekanie Radzymińskim. Prowadził rozbudowę kościoła parafialnego według projektu architekta Konstantego Wojciechowskiego wspierając to dzieło swoimi oszczędnościami.

Ks. Kan. Teofil Romuald Kozłowski został wspomniany przez Pawła Kubickiego

biskupa sufragana sandomierskiego w opracowaniu „Bojownicy kapłani za sprawę kościoła i ojczyzny w latach 1861-1915. Tom III” poz. 64:

Ks. Teofil Kozłowski, 1838+1911. Naczelnik powiatu radzymińskiego, guberni warszawskiej, zwrócił się w1882 r. do proboszcza i dziekana w Radzyminie księdza Teofila Kozłowskiego, aby odprawił nabożeństwo żałobne za zmarłego cesarza Aleksandra II, lecz ksiądz Teofil Kozłowski odmówił, za co otrzymał 3 maja 1882 r. od warszawskiego jenerała gubernatora surową naganę.

Ks. Teofil Kozłowski zmarł w dniu 12.08.1911 r. Spoczywa na starym cmentarzu parafialnym w Radzyminie. Po śmierci ks. Kozłowskiego proboszczem i dziekanem Radzymińskim został ks. kanonik Aleksander Kobyliński kontynuator rozbudowy kościoła i bohater z okresu nawały bolszewickiej w 1920 r.

2.3 Stanisław Zachariasz Kozłowski

- zmarł jako kawaler w 1922 r. w majątku Kozłowskich w Bzurach w 1922 r. wspomniany w akcie zgonu jako weteran Powstania Styczniowego.

2.4 Maurycy Bożydar Kozłowski (1855- ?)

w 1877 r. studiował na Uniwersytecie w Saint Petersburgu. W 1884 r. pracował jako agent Kolei Bałtyckiej w Petersburgu. Następnie pracując w Petersburgu już jako kupiec, w 1903 r. poślubił w Warszawie Ewę Bronikowską (*1874) urodzoną w Tarnowie, córkę Arnolda i Cecylii z Wolickich.

2.5 Seweryn Adolf Kozłowski (1857- ?)

w 1877 r. odnotowany jako dziedzic folwarku Bzury (akt chrztu córki Feliksa i Wandy Kozłowskich). W 1884 r. mieszkając nadal w swoim majątku w Bzurach poślubił w Warszawie Józefę Święcińską (*1867) ur. w Zaszkowie pow. Ostrów gub. łomżyńska, a mieszkającą przy rodzicach w majątku Okół w par. Białaszewo, córkę Józefa i Bronisławy z Murawskich. Po przyjęciu 1.03.1896 r. w Łomży przez Seweryna Adolfa Kozłowskiego i Józefę ze Święcińskich ewangelicko augsburskiej wiary, Warszawski Konsystorz Sądu Ewangelicko Augsburskiego postanowił w dniu 20.05.1897 r. przyznać im rozwód z winy żony z dniem 12.07.1897 r.

W 1903 r. Seweryn Adolf Kozłowski świadczył na ślubie rodzonego brata Maurycego w Warszawie jako dziedzic majątku Poławeń w Guberni Kowieńskiej (około 160 km na północny wschód od Kowna).

2.5 Feliks Abdon Sabin Kozłowski (1837-1912)

studiował na pierwszej wyższej uczelni rolniczej na ziemiach polskich powstałej w 1816 r. w Marymoncie koło Warszawy jako Szkoły Agronomicznej, w 1840 r. przekształconej w Instytut Gospodarstw Wiejskiego i Leśnictwa (IGWiL) istniejący do 1861 r. W 1861 r. poślubił Wandę Klimontowicz (1844 – 1920) dziedziczkę Dóbr Bęćkowo i Tarachy, córkę Wincentego i Wiktorii z Kulwieciów, a wnuczkę Jakuba Klimontowicza i Domicelli z Antoszewskich. W związki Feliksa Kozłowskiego i Wandy z Klimontowiczów urodziło się 10 – ro dzieci:

Feliks i Wanda Kozłowscy 25.06.1911 r. świętowali złote gody. Uroczystość poprzedziła Msza Św. odprawiona na dziedzińcu dworu w Bęćkowie. Rok później Feliks Kozłowski, właściciel majątków w Bęćkowie i Tarachy zmarł w Bęćkowie. W księdze zgonów parafii Szczuczyn pod aktem zgonu swoje podpisy złożyli zięciowie zmarłego:

Apolinary Ossowski – skarbnik Powiatu Szczuczyńskiego zamieszkały w Szczuczynie.

Stanisław Kryński – dzierżawca majątku Tarachy, zamieszkały w Tarachach.

Feliks i Wanda Kozłowscy spoczywają w rodzinnej kaplicy grobowej na cmentarzu parafialnym w Wąsoszu obok syna Jana (1880-1920) i córek Józefy Ossowskiej (1876-1926) i Wandy Karczewskiej (1874-1935). Wanda Martyna Andrea z Klimontowiczów Feliksowa Kozłowska i jej syn Jan Stefan Kozłowski zginęli śmiercią tragiczną w dniu 28.07.1920 r. w Bęćkowie zamordowani przez bolszewików.

Opis kaplicy patrz rozdz. Cmentarz.

2.5.1 Amelia Katarzyna Kozłowska (1862- ?)

w dniu 4.02.1891 r. poślubiła w Szczuczynie Edwarda Ludwika Macieja Lineburga (1856-1918) ur. w Małej Przerośli, s. Stanisława i Karoliny z Minkiewiczów, od 1888 r. dzierżawcę majątku Dębszczyzna w par. Filipów. Ślub pobłogosławił stryj panny młodej ks. kanonik Teofil Kozłowski Dziekan Radzimiński. W małżeństwie Edwarda i Amelii Lineburgów ur. się co najmniej czworo dzieci, z których Maria (1891- ?), Feliks (1893-1966), Wanda (1896- ?) urodziły się w folwarku Dębszczyzna, a Włodzimierz (1899- ?) w Łomży.

Edward Lineburg już w 1898 r. był urzędnikiem Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego w Łomży, co odnotowano w akcie ślubu Stanisława Kryńskiego i Heleny Kozłowskiej (15.02.1898 r. Szczuczyn). Po zamieszkaniu w Łomży dużo udzielał się społecznie; w ochotniczej straży ogniowej od 1902 r. pełnił funkcję nadzorcy cyrkułowego (trębacza) z V oddziału, ul. Długa, dom Katza w IV cyrkule. W latach 1908-1918 należał do oddziału Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego w Łomży, pozostając (1914) członkiem komisji rewizyjnej.

Edward Lineburg był:

- prawnukiem Gotfryda i Marianny z Kużmińskich, ewangelików, zajmujących się w Warszawie kupiectwem,

- wnukiem Ludwika (1795-1853) i Lucyny z Ciemnołomskich (1801-1832). Ludwik w latach 1825-1845 pełnił funkcję naczelnika Urzędu Pocztowego w Suwałkach. Za wzorową służbę został wyróżniony honorowym tytułem komisarza tytularnego Dyrekcji Głównej Poczt (1840). Car dwukrotnie uhonorował go złotą tabakierką (1819 i 1840). W dniu 5.10.11840 r. otrzymał Order Św. Stanisława III klasy.

- synem Stanisława (1830-1895) i Karoliny z Minkiewiczów (1828-1903). Stanisław od 1854 r. był dzierżawcą, a od 1860 r. właścicielem folwarków Mała Przerośl i Motule na Suwalszczyźnie. Członek Towarzystwa Rolniczego w Królestwie Polskim. W latach 70-tych pisywał artykuły do „Gazety Rolniczej”, był miłośnikiem ogrodnictwa i pszczelarstwa. Po wybuchu Powstania Styczniowego w 1863 roku, udzielał pomocy w organizacji oddziału żandarmów narodowych.

Żona Edwarda Lineburga Amelia z Kozłowskich otrzymała w posagu folwark Zofiówka koło Grajewa. Folwark Zofiówka razem z folwarkiem Adamowo zostały utworzone w XIX w. z części pól wsi Bzury i Danowo. Nazwy folwarków powstały od imion Adama Bzury i jego żony Zofii ze Święckich, właścicieli majątku Bzury. Spadkobierca tego majątku Władysław Bzura, s. zmarłego w 1873 r. Adama Bzury, sprzedał majątek Janowi Pawłowi Kozłowskiemu (1796-1880), byłego Sędziego Sądu Apelacyjnego w Warszawie i ojcu właściciela Dóbr Bęćkowo i Tarachy Feliksa Kozłowskiego. Spadkobiercą majątku Bzury po Janie Kozłowskim został jego syn Seweryn (*1857), a po 1891 r. właścicielami zostali Edward i Amelia Lineburgowie (Amelia była c. Feliksa Kozłowskiego). Amelia Lineburg została odnotowana w spisie majątków ziemskich (1930) jako właścicielka folwarku Zofiówka. W Bzurach zmarł brat Amelii, kawaler Henryk Kazimierz Kozłowski (1865-1934).

Córka Edwarda i Amelii Lineburgów, Maria w 1919 r. zawarła w Szczuczynie związek małżeński z Wiktorem Krzyżanowskim ur. w 1886 r. w Józefowie par. Kopcie, s. Ignacego i Malwiny z Rykaczewskich. Zamieszkali w Łomży, gdzie Wiktor pełnił urząd komisarza ziemskiego.

Syn Edwarda i Amelii Lineburgów, Feliks (1893-1966) w 1959 r. poślubił w Poznaniu Wiktorię Sobieralską (1909-1995). Oboje zmarli w Poznaniu.

Najmłodszy syn Edwarda i Amelii Lineburgów, Włodzimierz uczęszczał do Szkoły Handlowej w Łomży. Jako uczeń kl. III był inicjatorem ruchu skautowego w Łomży (1913 r.), pseud. „Czort”, „Słoń”. W 1918 r. znalazł się w 14 osobowym oddziale harcerskim usiłującym rozbrajać Niemców, co skończyło się śmiercią dowódcy oddziału Leona Kaliwody.

Edward Lineburg zm. w dniu 5.12.1918 r. w Łomży. Spoczywa w jednym grobie z Władysławem Klimontowiczem (1832-1836), którego rodzona siostra Wanda z Klimontowiczów

Kozłowska (1844-1920) była teściową Edwarda. Władysław i Wanda byli dziećmi Wincentego (1800-1846) i Wiktorii z Kulwieciów (1806-1862).

Edward Lineburg był stryjem Jana Lineburga „Mrozińskiego”(1899 – 1954), malarza, grafika, aktora i krytyka sztuki, organizatora i dyrektora Miejskich Teatrów Dramatycznych w Warszawie, odznaczonego Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Edward Lineburg był też wujem Czesława Świrskiego (1885-1973), ps. Adrian, instruktora Organizacji Bojowej PPS. W listopadzie 1918 r., w stopniu porucznika, pełnił funkcję adiutanta Naczelnika Państwa Józefa Piłsudskiego, a w trakcie konferencji pokojowej w Paryżu był asystentem Ignacego Paderewskiego. W okresie międzywojennym pracował jako notariusz. Był ojcem chrzestnym córki Józefa Piłsudskiego, Jadwigi. W 1931 r. został odznaczony Krzyżem Niepodległości z Mieczami. Zmarł na emigracji w Brazylii.

2.5.2 Marianna Wanda Aniela Kozłowska (1863- ?)

w dn. 10.01.1884 r. poślubiła w Wąsoszu pracującego w Szczuczynie jako geometra Michała Miszewskiego (*1844) urodzonego w Mławie, s. Józefata i Emilii z Krajewskich. Ślubu udzielił stryj panny młodej ks. Teofil Kozłowski dziekan radzymiński. Dwie córki Michała i Marianny Miszewskich: Maria (1886-1887) i Maria Bożena (*1889) urodziły się w Bęćkowie.

2.5.3 Henryk Kazimierz Kozłowski (1865-1934)

Zmarł w Bzurach jako kawaler. Majątek Bzury nabył od Władysława Bzury, dziadek Henryka, Jan Paweł Kozłowski (1796-1880).

2.5.4 Wiktoria Zofia Kozłowska (1868- ?)/

w dniu 23.02.1892 r. poślubiła w Warszawie (akt ślubu w archiwum parafialnym w Szczuczynie) w par. Opieki Św. Józefa, Stanisława Obryckiego (1852- ) ur. w Czarnówku, s. Antoniego i Konstancji z Nestowiczów. Antoni był rodzonym bratem babci panny młodej, Felicji z Obryckich Kozłowskiej żony Jana. Wiktoria poślubiła więc swojego wuja starszego od niej o 16 lat. Ślubu udzielił stryj panny młodej ks. kanonik Teofil Kozłowski Dziekan Radzymiński. W Czarnówku par. Niedźwiadna ur. się co najmniej 4-ro dzieci Stanisława i Wiktorii Obryckich: Stanisław Marian (1895- ?), Wojciech (1897- ?), Antoni (1901- ?), Lucyna Halina (1906- ?).

2.5.5 Helena Józefa Kozłowska (1870- ?)

w 1898 r. poślubiła w Szczuczynie dzierżawcę majątku Tworki Mniejsze, Stanisława Piotra Kryńskiego (*1859) ur. w Lesznie pow. błoński woj. mazowieckie, s. Franciszka (Dyrektora Fabryki Cukru w Lesznie) i Marianny z Kuszkowskich. Małżeństwo pobłogosławił stryj panny młodej ks. kanonik Teofil Kozłowski Dziekan Radzymiński.

2.5.6 Wanda Aniela Kozłowska (1872-1935)

w dn. 11.02.1899 r. poślubiła w Szczuczynie Stefana Juliana Karczewskiego (*1868) urodzonego w Cegielni Małej pow. radomski, dziedzicznego szlachcica h. Jasieńczyk, s. Ludwika i Wandy z Domaszewskich. Po ukończeniu studiów prawniczych pracował jako pomocnik Rewizora Smoleńskiej Miejskiej Izby Kontrolnej. Małżeństwo pobłogosławił stryj panny młodej ks. kanonik Teofil Kozłowski Dziekan Radzymiński.

Około dwa miesiące po ślubie Wanda została wdową. Stefan Julian Karczewski zmarł w Smoleńsku gdzie został pochowany na cmentarzu katolickim. Był działaczem narodowo społecznym wśród Polaków na obczyźnie, twórcą polskiej biblioteki w Smoleński, niestrudzonym opiekunem zesłańców politycznych. Wanda Karczewska z Kozłowskich zmarła w 1935 r. w majątku kuzynów Obryckich w Chojnowie w par. Wąsosz. Władze niepodległej Polski odznaczyły Wandę Karczewską Krzyżem Niepodległości.

2.5.7 Józefa Elżbieta Kozłowska (1875-1926)

poślubiła ok. 1910 r. Apolinarego Ossowskiego (1862- ?), urodzonego w Tykocinie, s. Franciszka i Marii z Pisarskich, Skarbnika Powiatu Szczuczyńskiego. Ich syn Kazimierz (1911- ?) urodzony w Szczuczynie, był wziętym adwokatem w Warszawie. Oboje z żoną Małgorzatą z Korwin-Szymanowskich (1915- ?) urodzoną w Piotrogrodzie, z wykształcenia inż. ogrodnik pochowani zostali na Powązkach w Warszawie.

Rodzony brat Apolinarego, Walery Ossowski (1867- ?) również urodzony w Tykocinie w 1894 r. poślubił w Warszawie Julię z Łuczyńskich (1868-1936) ur. w Łomży, c. Elizeusza i Antoniny z d. Furs. Dwoje ich dzieci (bliżniacy): Mieczysław (1895-1896) i Tadeusz (1895-1896) ur. się w Narwi, ale zm. w Szczuczynie, gdzie Walery podjął praktykę lekarską.

Walery i Julia spoczywają na Powązkach w Warszawie.

2.5.8 Julia Felicja Kozłowska (1877- ?)

w 1905 r. poślubiła w Szczuczynie Stanisława Bagdacha (*1865) urodzonego w Warszawie, urzędnika Wiedeńsko - Warszawskiej Kolei zatrudnionego na Stacji Żbikówek par. Żbików gub. Warszawskiej, s. Stanisława i Anny z Hussakowskich. W Żbikówku rodzą się dwaj ich synowie Stefan (*1905) i Tadeusz (*1907), z których Stefan uznany został za zmarłego 31.10.1939 r. wyrokiem Sądu Grodzkiego w Grajewie 22.04.1948 r.

2.5.9 Jan Stefan Kozłowski (1880-1920) od 1912 r. dziedzic majątku Bęćkowo i Tarachy w 1918 r. w Warszawie Pradze w kościele p.w. MB Loretańskiej poślubił Martę Trzcińską c. Tomasza i Kazimiery z Pliszków. W dniu 28.07.1920 r. w Bęćkowie Jan zginął z rąk bolszewików zamordowany wraz ze swoją matką Wandą Kozłowską z Klimontowiczów. Owdowiała Marta Kozłowska w 1925 r. wyszła ponownie za mąż za Juliana Dłuskiego s. Feliksa i Zofii z Nowackich zawierając ślub w Warszawie Pradze w kościele MB Loretańskiej. Przed wybuchem II - ej wojny światowej Marta Dłuska była właścicielką części (1/7) majątku Antonowo koło Brześcia (dzisiaj gmina Kamienica Żyrowiecka, pow. Brześć, Białoruś) pozostałej po mężu Julianie Dłuskim. Pozostałe części (6/7) należały do Gustawa Czarnockiego, syna Józefa i Polikseny z Dłuskich, siostry Juliana Dłuskiego.

2.5.10 Felicja Kozłowska (1884- ?)

w 1913 r. poślubiła w Szczuczynie Rajmunda Skarżyńskiego (*1870), urodzonego w Dąbrowie par. Jasienica, s. Antoniego i Emilii i z Masłowskich właścicieli majątku Kolonii Dąbrowa.

Do 1920 r. Rajmund Skarżyński był zarządcą majątku Bęćkowo, a po śmierci Jana Stefana Kozłowskiego, brata żony, dziedzica tegoż majątku został nowym właścicielem. W 1922 r. był współwłaścicielem Syndykatu Rolniczego Szczuczyńskiego S.A. W październiku 1939 r. został aresztowany przez NKWD i ślad po nim zaginął. Był ostatnim

właścicielem majątku Bęćkowo związanym z rodem Kozłowskich. Po II – ej Wojnie Światowej majątek (ok. 230 ha) rozparcelowano i sprzedano rolnikom. Po dawnych dziedzicach majątku Bęćkowo pozostał dworek zbudowany w latach 1750-1760 przez podkomorzego bielskiego Pawła Karwowskiego, wówczas właściciela majątku.

3. Erazm Onufry Kozłowski (1798- ?)

pracował w Warszawie jako nauczyciel prywatny. W 1850 r. poślubił w Warszawie w parafii Św. Jana, wdowę po Franciszku Szichercie, Katarzynę z Klamżyńskich (*1792) ur. w Tuliszkowie obec. woj. mazowieckie, córkę Sebastiana i Brygidy z Jesiołkiewiczów.

4. Anna Petronella Kozłowska (1798-1847)

w 1831 r. poślubiła w Jedwabnem Andrzeja Grzybowskiego (1760-1836). Zamieszkali w Ostrowi Mazowieckiej, gdzie po 5-ciu latach małżeństwa Andrzej zmarł, a Petronella w 1837 r. zawarła w Ostrowi Mazowieckiej kolejny związek małżeński z Janem Grochowskim (*1811) ur. w Ostrowi Mazowieckiej, s. Kazimierza i Franciszki z Leśniewskich.

5. Ludwika Kozłowska (1800-1856)

- w 1821 r. poślubiła w Piątnicy Sędziego Trybunału Departamentu Łomżyńskiego Piotra Łazowskiego (*1778- ?) syna Felicjana i Bogumiły z Widziszewskich, wdowca po Franciszce z d. Helming (1788-1812) zm. w Niewodowie, c. Mikołaja i Urszuli. W małżeństwie Piotra i Ludwiki Łazowskich ur. się co najmniej troje dzieci: w Piatnicy Józefa (*1821) i w Łomży, Juliusz (*1824) i Marianna (*1829).

6. Justyna Florentyna Kozłowska (1804- ?)

w 1826 r. poślubiła w Warszawie w parafii Naw. NMP, kontrolera Kasy Loteryjnej Królestwa Polskiego Władysława Stanisława Kierzkowskiego (*1790) ur. Czołówek par. radziejowska, syna Bartłomieja i Marianny z Popowskich. Przed 1842 r. Władysław i Justyna Kierzkowscy weszli w posiadanie majątku Lisno w pow. rawskim. Urodziło się im co najmniej ośmioro dzieci:

6.1 Franciszka Antonina Zofia (1827- ?),

ur. w Warszawie, poślubiła w 1847 r. w Jeruzal (pow. skierniewicki) Napoleona Kierzkowskiego (*1820), syna Leona i Wiktorii z Trafarskich.

6.2 Seweryn Michał (1829- ?),

ur. w Warszawie.

6.3 Marianna Waleria Michalina (1830- ?),

ur. w Warszawie, poślubiła w 1858 r. w Jeruzal (pow. skierniewicki) Józefa Sobierańskiego (*1821), syna Jakuba i Marianny z Karłowiczów.

6.4 Bronisława Helena (1837- ?),

ur. w Paplinie, poślubiła w 1856 r. w Jeruzal (pow. skierniewicki) Józefa Kutkowskiego (*1828),ur. w Kałuszynie, syna Tomasza i Julianny z Pławińskich.

6.5 Józef Wiktor (1840- ?),

ur. w Paplinie.

6.6 Bonifacy Niepomucen (1842- ?),

ur. w Lisno.

6.7 Leon Wilhelm (1844- ?),

ur. w Lisno, poślubił w 1887 r. w Warszawie Ewę Grabowską (*1858) córkę Hugo i Aleksandry z Bożysławskich.

6.8 Matylda Julianna (1846- ?),

ur. w Lisno, poślubiła w 1868 r. w Skierniewicach Karola Średnickiego (*1839), syna Jacka i Emilii z Studzińskich.

7. Cecylia Kozłowska

- wpis w księdze chrztów parafii Piątnica, oraz wspomniana w Herbarzu Polskim A. Bonieckiego T.12 jako córka Michała.

8. Romuald Kozłowski

- w 1843 r. wylegitymowany w Królestwie.